En daar is dan de trein. Keurig op tijd: 3 minuten voor 18:00 uur. Eindelijk na twee en een halve maand weer samen. Het is een lange tijd, maar de tijd is wel snel gegaan. Ik was wat vroeger op het station omdat ik las dat dit een mooi station zou zijn. Dus maar even rondgeneusd daar. Mooi station, een beetje vergane glorie maar met uitstraling. Het was er erg rustig, dat had ik niet verwacht. Even in de stationsrestauratie koffie gedronken. Min of meer een nostalgische plaats waar je koffie kan drinken en mensen naar binnen en buiten ziet gaan met koffers en tassen. Nu ben ik al lang niet meer op stations geweest in Nederland. Maar toen kon je daar nog een niet-industrieel appelgebakje eten met verse slagroom uit de slagroomkidde als je aan het wachten was op de trein. Zo lang is dat alweer geleden. Dat is nu wel anders denk ik en dan bedoel ik niet het wachten:). Hoe dan ook, de trein was op tijd en het weerzien van Pien was super. Dus hop in de auto en naar huis. Daar wachtte in ‘Café des Mars’ een romantisch gedekte tafel, met een brandende houtkachel. En dat in een opknaphuis. De komende twee weken waren voor ons. Oké dan, de hond was er nog. Op een koude dag na was het prima weer en zelfs warm overdag.
En mijn eerste verjaardag gevierd hier, maar ja waar ook anders.. Tja ouder worden gaat natuurlijk gewoon door, zelfs hier in Frankrijk. En dat gaat niet in slow motion. Nog een dagje naar de lokale markt in Eymoutiers. We hadden nog wat werk in de tuin, en de dakgoot moest gerepareerd worden. Met dit weer was buiten werken geen straf. En nee op de foto is niet onze laatste rustplaats met uitzicht gecreëerd. Hier komt de groententuin dus. Ik vroeg me wel even af hoe de bloemkool zou smaken als ik er onder lig. :) Pien moest natuurlijk ook op de grasmaaier, het hoort er allemaal bij als je dit gaat ondernemen.
En de buren, of eigenlijk de buurman kreeg opdracht van zijn vrouw om ons de bron te laten zien. Bij het tekenen van het huis bij de notaris werd al aangegeven dat we een eigen bron hebben. Maar niemand wist waar die zit, behalve dat deze van ons is en waar niemand dus gebruik van mag maken. Staat ook verder niet geregistreerd of zo. Nu werden we dus ingewijd in het geheim van de bron. Dat had ook een functie want er moest heel af en toe onderhoud gepleegd worden. De bron schoon houden zeg maar en aangezien onze buurman 84 jaar bleek te zijn, begrepen we de inwijding. Dus naar boven het bos in. Daar was eerst een verdeelput waar dus de bron instroomt. Drie huizen waren hier oorsponkelijk op aangesloten. Zijn huis, ons huis en het vakantiehuis van de Engelse buren. Dat waren volgens hem ook de oorspronkelijke huizen hier. Daarna verder door het bos,de heuvels in. Hij had de weg gemarkeerd met een blauwe streep op de bomen. Dat had hij al vroeg in de ochtend speciaal voor ons gedaan, vertelde hij. Uiteindelijk waren we dan bij de bron. Niet veel te zien, eigenlijk gewoon een verzamelplek van water. Verderop was er nog een bekken dat in verbinding staat met de onze. Ook dat water stroomt dus naar ons toe. Wel leuk. Bij gelegenheid een keer een dagje schoonmaken daar. Dan krijgen we beter zicht op wat het is. Deze plek werd van generatie op generatie overgedragen volgens de buurman en staat dus nergens geregistreerd maar is wel van ons. Grappig dit.
Ook hebben we nog nader kennisgemaakt met Arnold en Coby. Arnold ken ik dan weer van Franse les. Deze mensen hebben 17 jaar de wereld over gezeild. Wat een zwervers zeg. En we zijn nog naar Kees geweest en hebben zijn huis en landgoed bewonderd. Kees is inmiddels offgrid. Interessant dit. Maar eens even volgen hoe dit dan straks in de winter werkt. Volgens Kees is dat echt geen probleem. Ik vind het toch fijn dat ik er van afstand even rustig naar kan kijken. Zal wel een 'tussen-de-oren-dingetje' zijn. En dan na twee weken is het alweer tijd om afscheid te nemen. Mijn god wat gaat de tijd snel zeg. En blijkbaar vond het mooie weer het ook tijd om afscheid te nemen. Sta je daar dan als natte hond achter gelaten. Oké, schop onder je hol; het wordt ook weer tijd om binnen in het huis verder te gaan. Daar heb je geen goed weer en afleiding bij nodig.
Reactie plaatsen
Reacties