En daar is dan de trein. Keurig op tijd: 3 minuten voor 18:00 uur. Eindelijk na twee en een halve maand weer samen. Het is een lange tijd, maar de tijd is wel snel gegaan. Ik was wat vroeger op het station omdat ik las dat dit een mooi station zou zijn. Dus maar even rondgeneusd daar. Mooi station, een beetje vergane glorie maar met uitstraling. Het was er erg rustig, dat had ik niet verwacht. Even in de stationsrestauratie koffie gedronken. Min of meer een nostalgische plaats waar je koffie kan drinken en mensen naar binnen en buiten ziet gaan met koffers en tassen. Nu ben ik al lang niet meer op stations geweest in Nederland. Maar toen kon je daar nog een niet-industrieel appelgebakje eten met verse slagroom uit de slagroomkidde als je aan het wachten was op de trein. Zo lang is dat alweer geleden. Dat is nu wel anders denk ik en dan bedoel ik niet het wachten:). Hoe dan ook, de trein was op tijd en het weerzien van Pien was super. Dus hop in de auto en naar huis. Daar wachtte in ‘Café des Mars’ een romantisch gedekte tafel, met een brandende houtkachel. En dat in een opknaphuis. De komende twee weken waren voor ons. Oké dan, de hond was er nog. Op een koude dag na was het prima weer en zelfs warm overdag.